Ο Γιάννης Πετρίδης είναι ένας από τους θρυλικούς παραγωγούς ραδιοφώνου στη χώρα μας. Η εκπομπή του «Από τις 4 στις 5», στο 2ο Πρόγραμμα της ΕΡΤ, μεταδίδονταν επί 35 χρόνια. Τον τελευταίο καιρό συνεχίζει στο 3ο Πρόγραμμα από τις 17.00 ως τις 18.00.Εχοντας «μυήσει» μια ολόκληρη γενιά Ελλήνων στην καλή ξένη μουσική, συνεχίζει να σαγηνεύει τους ακροατές που διψούν για ποιοτικό τραγούδι. Από τον περασμένο Ιούνιο κάνει τις εκπομπές του χωρίς να αμείβεται, δεδομένου ότι ανήκει στους συμβασιούχους της ΕΡΤ οι οποίοι βρέθηκαν εκτός της δημόσιας ραδιοτηλεόρασης και αναμένουν με αγωνία την Πράξη Υπουργικού Συμβουλίου που θα ανοίξει τον δρόμο για την επιστροφή τους... Αν βέβαια περιλαμβάνονται σε εκείνους που θα επιστρέψουν.
- Τι γίνεται στην ΕΡΤ, κύριε Πετρίδη;
«Δεν έχω καταλάβει. Δεν ξέρω τι γίνεται. Είμαστε σε μια στασιμότητα και περιμένουμε όλοι... κάτι». - Τι θα ελπίζατε να γίνει; «Θα ήθελα να έβλεπα την ΕΡΤ σαν την απάντηση σε αυτή την άσχημη τηλεοπτική σεζόν που, όπως όλα δείχνουν, έρχεται στα ιδιωτικά κανάλια με όλα αυτά τα μαγειρέματα και τα λοιπά ριάλιτι. Πρέπει πολύ σύντομα να παρθούν οι αποφάσεις ώστε η ΕΡΤ να μπορέσει να λειτουργήσει σαν ένας μηχανισμός αντίστασης σε αυτή την επέλαση του ευτελούς».
- Τι πιστεύετε ότι εμποδίζει την ΕΡΤ να είναι η απάντηση σε αυτόν τον ορυμαγδό;
«Πιστεύω ότι είναι η οικονομική κατάσταση που αντιμετωπίζει η χώρα. Και ίσως επικρατεί και στην ΕΡΤ η φιλοσοφία να περικόψουμε ό,τι μπορούμε, και για όσο μπορούμε. Ισως για αυτόν τον λόγο καθυστερεί η ανάθεση εκπομπών σε παραγωγούς. Δεν μπορώ να φανταστώ κάποιον άλλον λόγο. Δεν μπορώ να φανταστώ ότι υπάρχει σχέδιο απαξίωσης της ΕΡΤ».
- Πώς είναι δυνατόν να είστε ακόμη συμβασιούχος;
«Στο παρελθόν είχα αρκετές προτάσεις για μονιμοποίηση. Δεν τις δέχτηκα επειδή δεν ήταν ποτέ όνειρό μου να γίνω δημόσιος υπάλληλος. Εκείνο που με ενδιέφερε περισσότερο ήταν να κάνω τις εκπομπές μου και να διατηρώ την επαφή μου με τον κόσμο, παρά μια θέση που θα μου έδινε ίσως την ευκαιρία να κάνω και κάποια άλλα πράγματα».
- Ξαφνικά όμως βρίσκεστε εκτός ΕΡΤ και τους τελευταίους μήνες εργάζεσθε αμισθί.
«Αυτό το έκανα επειδή θεωρώ τον εαυτό μου υποχρεωμένο απέναντι στους ακροατές. Είδα ότι υπήρξε μια έντονη αντίδραση, την οποία δεν περίμενα, όταν σχεδόν αποχαιρετούσα τους ακροατές τον περασμένο Ιούνιο. Αυτή η αντίδραση με έκανε να σκεφτώ τα πράγματα και να διαπραγματευτώ με τη διοίκηση της ΕΡΤ για να βρεθεί ένας τρόπος να κρατήσω αυτή την επαφή με τους ακροατές. Καταλαβαίνω ότι δεν μπορούσε να γίνει εξαίρεση. Επίσης ένιωθα και μια υποχρέωση απέναντι σε μια εταιρεία με την οποία συνεργάζομαι επί 35 χρόνια και μάλιστα με αμοιβές τυπικές. Να φανταστείτε ότι κάθε φορά που ερχόταν κάποιος και ζητούσε μεγάλες αμοιβές, του έλεγαν: “Ξέρεις πόσα παίρνει ο Πετρίδης;”. Ηθελα λοιπόν να μη χάσω αυτή τη συνέχεια. Μέχρι τώρα όσες κυβερνήσεις και αν πέρασαν, όσες διοικήσεις και αν άλλαξαν δεν φτάσαμε στο σημείο να σταματήσω να κάνω τις εκπομπές μου».
- Κάνατε πάντα εκπομπές με ξένο ρεπερτόριο. Γιατί;
«Μεγάλωσα στην Ελλάδα της δεκαετίας του ΄60, μια εποχή που και το ξένο τραγούδι ήταν στην καλύτερή του φάση, αλλά και το ελληνικό τραγούδι ζούσε τις καλύτερες ημέρες του, με τον Χατζιδάκι και τον Θεοδωράκη και τους υπόλοιπους μεγάλους συνθέτες. Μου άρεσε να ακούω τα πάντα. Ως ραδιοφωνικός παραγωγός προτίμησα το ξένο ρεπερτόριο επειδή εκείνη την εποχή στο ελληνικό τραγούδι υπήρχε ένας από τους μεγαλύτερους παραγωγούς που έχει αφήσει εποχή και ευτυχώς συνεχίζει ακόμη, ο Γιώργος Παπαστεφάνου, που κάλυπτε απόλυτα το ελληνικό ρεπερτόριο. Δεν ήθελα να λοιπόν να ανταγωνιστώ τον Παπαστεφάνου, γι΄ αυτό και επέλεξα το ξένο».
- Ποια είναι η άποψή σας για την ξένη μουσική σήμερα;
«Η μουσική είναι μια μεγάλη πίτα που περιλαμβάνει και το εξαιρετικό τραγούδι και το ευτελές τραγούδι και το μέτριο τραγούδι. Εκείνο που έχω παρατηρήσει είναι ότι το κομμάτι του ευτελούς τραγουδιού ήταν πολύ μικρότερο παλιότερα απ΄ όσο είναι σήμερα. Αναφέρομαι και στο ξένο και στο ελληνικό τραγούδι. Παλιότερα, ακόμη και οι επιτυχιούλες της στιγμής διέθεταν κάτι που σε έκανε να σκέφτεσαι. Τώρα επικρατεί μια βιομηχανοποιημένη κατάσταση και στο ξένο και στο ελληνικό τραγούδι που αποδεικνύει ότι και η μουσική δεν έχει πια τίποτε να δώσει περισσότερο. Εχω την άποψη ότι αυτό που λέμε ροκ ή παλιότερα η τζαζ κλείνει τον κύκλο του ύστερα από κάποια χρόνια. Αυτό έχει γίνει ήδη με την ξένη μουσική. Εχει κλείσει τον κύκλο της και αυτό που ακούμε τώρα δεν είναι κάτι που είναι πρωτότυπο, αλλά αντίγραφα παλιότερων ακουσμάτων με ελάχιστες βέβαια εξαιρέσεις».
- Ποιο ρόλο έχουν παίξει τα μίντια σε αυτή την κατάσταση;
«Πολύ μεγάλο. Ετσι όπως έχουν εξελιχτεί τα μίντια τα τελευταία 20-25 χρόνια διεθνώς, η προώθηση καλλιτεχνών γίνεται περισσότερο με βάση την εμφάνισή τους παρά τη μουσική τους. Πολύ δύσκολα σήμερα ένας τραγουδιστής όπως ο Ρόι Ορμπινσον, ένας καταπληκτικός τραγουδιστής, θα μπορούσε να κάνει επιτυχία στις ημέρες μας, επειδή ήταν άσχημος».
- Και πώς εξηγείτε την τεράστια επιτυχία της Lagy Gaga, μιας γυναίκας όχι ιδιαίτερα όμορφης;
«Φαίνεται όμως πόσο άσχημη είναι; Δεν φαίνεται; Είναι τόσο εξτρίμ οι εμφανίσεις της και αλλάζουν διαρκώς που μέσα σε έναν χρόνο έχει ξεπεράσει όλα όσα έχει κάνει η Μαντόνα σε όλη την καριέρα της. Η Μαντόνα θα πρέπει να τη βλέπει και να λέει: “Μα τι είναι αυτό πια;”. Βέβαια η Μαντόνα έπαιξε μεγάλο ρόλο στη “μαντονοποίηση” των σύγχρονων τραγουδιστριών σε όλο τον πλανήτη».
- Πόσο έχει επηρεάσει τη μουσική βιομηχανία το Διαδίκτυο;
«Το Ιnternet είναι αναμφισβήτητα μια επανάσταση που έφερε τη μουσική πολύ πιο κοντά στον κόσμο. Πιστεύω όμως ότι το έκανε αυτό πολύ εύκολα. Δηλαδή με μεγάλη ευκολία πλέον μπορεί κάποιος να ακούσει και να κατεβάσει και να πληροφορηθεί για τα άπαντα. Αυτό από τη μία είναι καλό. Ομως από την άλλη ισοπεδώνονται όλα και αυτή η ισοπέδωση μέσω του Διαδικτύου αποδυναμώνει κάποια ταλέντα που θα μπορούσαν να ξεχωρίσουν. Οι απλοί ακροατές 15-16 ετών που έχει πρόσβαση στα πάντα δεν μπορούν να ξεχωρίσουν μέσα σε αυτόν τον κυκεώνα ποια είναι τα ακούσματα που αξίζουν και ποια όχι».
Κοπάνα στα... ερτζιανά
Στην ερώτηση πώς ξεκίνησε ο έρωτάς του με το ραδιόφωνο, ο Γιάννης Πετρίδης απάντησε: «Ηταν όταν υπηρετούσα τη στρατιωτική μου θητεία στη Λάρισα όπου, για να μπορέσω να κάνω κι εγώ κάποιες κοπάνες από τις ασκήσεις, όταν ο διοικητής μάς ρώτησε τι άλλο μπορούμε να κάνουμε απάντησα ότι ξέρω από μουσική και θα μπορούσα να κάνω μια εκπομπή. Ολα αυτά στα τέλη της δεκαετίας του ΄60. Βρέθηκα λοιπόν να κάνω εκπομπή στον σταθμό των Ενόπλων Δυνάμεων της Λαρίσης, αυτή ήταν η ονομασία του σταθμού. Εκεί ξεκίνησα ένα πρόγραμμα με τραγούδια του ξένου ρεπερτορίου εκείνης της εποχής. Ηταν η εποχή που μεσουρανούσαν οι Rolling Stones, οι Μamas and Ρapas κ.λπ. Τραγούδια που δεν ακούγονταν πολύ στο ελληνικό ραδιόφωνο, επειδή εκείνη την εποχή ήταν τόσο σπουδαίο το ελληνικό τραγούδι που το ξένο δίκαια ίσως ήταν σε δεύτερη μοίρα. Οι εκπομπές μου άρεσαν και από μία φορά την εβδομάδα έγιναν σχεδόν καθημερινές, και μπορούσα κι εγώ να κάνω πιο συχνά κοπάνες».
http://www.tovima.gr/default.asp?pid=2&ct=4&artId=353730&dt=11/09/2010